تجهیزات مخابراتی و فیبر
سوالات متداول
فیبرنوری چیست؟
فیبرنوری(Optical Fiber) رشته باریک و بلندی از یک ماده شفاف مثل شیشه یا پلاستیک است که نوری از یک سر به آن وارد شده و از سر دیگر خارج می‌شود. فیبرنوری دارای پهنای باند بسیار بالاتر از کابل‌های معمولی است، با فیبرنوری می‌توان تمامی داده‌ها را به‌راحتی با پهنای باند بالا تا 10 گیگابیت بر ثانیه و بالاتر انتقال داد. امروزه مخابرات فیبرنوری، به‌دلیل پهنای باند وسیع‌تر در مقایسه با کابل‌های مسی، و تاخیر کمتر در مقایسه با مخابرات ماهواره‌ای از مهم‌ترین ابزار انتقال اطلاعات محسوب می‌شود.
کاربردهای فیبر نوری
• کاربرد در مخابرات: یکی از مرسوم‌ترین کاربردهای فیبرنوری در مخابرات انتقال اطلاعات توسط نور لیزر است.
• کاربرد در حسگرها: استفاده از حسگرهای فیبر نوری برای اندازه‌گیری کمیت‌های فیزیکی مانند جریان‌الکتریکی، میدان‌مغناطیسی، فشار، حرارت، جابه‌جایی، آلودگی آب‌های دریا، سطح مایعات، تشعشعات پرتوهای گاما و ایکس در سال‌های اخیر شروع شده‌است.
• کاربردهای نظامی: فیبرنوری کاربردهای بی‌شماری در صنایع دفاع دارد که می‌توان برقراری ارتباط و کنترل با آنتن رادار، کنترل و هدایت موشک‌ها، ارتباط زیردریایی‌ها (هیدروفون) را نام برد.
• کاربردهای پزشکی: فیبرنوری در تشخیص بیماری‌ها و آزمایش‌های گوناگون در پزشکی کاربرد فراوان دارد مانند: دُزیمتری غدد سرطانی، شناسایی نارسایی‌های داخلی بدن، جراحی لیزری، استفاده در دندانپزشکی و اندازه‌گیری مایعات و خون. هم‌چنین تارهای‌نوری در دستگاه‌هایی به نام درون بین یا آندوسکوپ استفاده می‌شود تا به درون نای، مری، روده و مثانه فرستاده شود و درون بدن انسان به‌طور مستقیم قابل مشاهده باشد.
• کاربرد فیبرنوری در روشنایی: فیبرنوری به‌عنوان یک فناوری روشنایی در چند سال اخیر متداول شده است که کاربرد آن در سیستم‌های روشنایی است. در این فناوری نور از منبع نوری که می‌تواند نور مصنوعی (نورلامپ‌های الکتریکی) و یا نور طبیعی (نورخورشید) باشد وارد فیبرنوری شده و از این طریق به محل مصرف منتقل می‌شود. به‌این‌ترتیب نور به هر نقطه‌ای که در جهت تابش مستقیم آن نیست منتقل می‌شود.
فیبرهای نوری نسل سوم
طراحان فیبرهای نسل سوم، فیبرهایی را مدنظر داشتند که دارای کمترین تلفات و پاشندگی باشند. برای دستیابی به این نوع فیبرها، محققان از حداقل تلفات در طول موج 1550 نانومتر و از حداقل پاشندگی در طول موج 1310 نانومتر بهره گرفتند و فیبری را طراحی کردند که دارای ساختار به‌نسبت پیچیده‌تری بود. در عمل با تغییراتی در پروفایل ضریب شکست فیبرهای تک مد از نسل دوم، که حداقل پاشندگی آن در محدوده 1٫3 میکرون قرار داشت، به محدوده 1٫55 میکرون انتقال داده شد و بدین ترتیب فیبرنوری با ماهیت متفاوتی موسوم به فیبر دی. اس. اف (D.S.F. Fiberِ) ساخته شد.
